Osmaniye’deki depremin izleri hâlâ sürüyor
Depremin acısı binalarda bıraktığı korkunç izlerle acıtıyor
Osmaniye’deki depremde çöken 173 binanın kalıntıları ve ağır hasar gören onlarca binanın yıkılmayan acı izleri vatandaşlarda yürek sızlatıyor.
OSMANİYE – Yüzyılın felaketi olan 6 Şubat depreminde Osmaniye’de 173 binanın enkazı çökerken, 1010 kişinin ölümüne neden olurken, enkazın kalıntıları ve ağır hasar gören onlarca kişinin yüzlerine yansıyan acı izleri Yıkılmayan binalar vatandaşların yüreğini sızlatıyor.
6 Şubat Kahramanmaraş merkezli deprem nedeniyle çok sayıda yıkım ve can kaybının yaşandığı Osmaniye’de, enkazlar ve yıkılmayan onlarca ağır hasarlı bina, yüzyılın felaketinin acı yüzünü ortaya koyuyor. En fazla yıkımın yaşandığı Esenevler, Rahime Hatun ve Adnan Menderes Mahalleleri ile Rızaiye Mahalleleri, Rauf Beyefendi Mahalleleri, Alibeyli Mahalleleri, 7 Ocak Mahalleleri, Ali Boğan Mahalleleri başta olmak üzere birçok mahallede halen enkaz ve ağır hasarlı yapılar bulunuyor. ve kısmi yıkımın gerçekleştiği Mevlana Mahalleleri. . Yıkılmayan hasarlı binaların üzerindeki o acı izler, insanlara hemen her gün aynı acıyı yaşatıyor. Geçtiğimiz aylarda ağır hasar gören pek çok bina yıkılırken, yıkılmayan binalarda artık insanlar yerine kuşlar yaşama olanağına kavuştu. Osmaniye halkının tek isteği mahkeme kararı olan binaların bir an önce bitirilmesi ve ağır hasarlı binaların yıkılması.
“Bina ayakta kaldığı sürece depremi hafızamızdan silemeyiz”
Deprem öncesinde yaşadığı evde çok hoş anılar yaşadığını anlatan Bekir Şimşek, şimdi ağır hasar gören binasına baktığında depremde yaşadığı acıyı hatırladığını ifade etti. Bekir Şimşek, “Deprem sonrası bu binada yaşıyorduk. Deprem olunca ayrılmak zorunda kaldık. Bu bina durduğu sürece depremi hafızamızdan silemeyiz. Gördükçe depremi yaşıyoruz. aynı şeyler, yine yaşıyoruz o kaygıyı. Ve bu bina hep gözümüzün önünde. Yıkarlar mı bilmiyorum. Bina çökerse sevinirim.” “Umarız bir an önce yıkılır. Tehlike de teşkil ediyor. İnsanlar buradan geçmeye korkuyorlar, haklılar. Ben 7. katta oturuyordum. Evde hoş anılarımız oldu, çevremiz güzeldi. hoş. Depremden sonra o korku her şeyi bastırdı” dedi.
“Her gün aynı kaygıyı yaşıyoruz”
Ağır hasarlı binaları her gördüğünde depremin yıkıcı etkisini hatırlayan Vaha Geçgil (64), şunları söyledi: “Bu bina önceden canlıydı. Çok insanımız, akrabamız vardı. Depremden önce de hep bir aradaydık ve birlikteydik. çok güzel, anılarımız var ama artık yapacak bir şeyimiz yok. Binaları görünce sanki deprem yeniden oluyormuş gibi geliyor.” “Oluyor gibi görünüyor. Her gün aynı kaygıyı yaşıyoruz. Binaların bir an önce yıkılmasını istiyoruz” dedi.
