56 YILLIK İŞİN KALINTILARI YIKILMIŞ GALERİSİ SİTESİNİN YIKAMASINDA BEKLİYOR
KAHRAMANMARAS merkezli depremin vurduğu Diyarbakır’da 56 yıldır şehir görüntü yönetmeni olarak çalışan Abdulkadir Aydın (65), iş yerinde çöken Galeria Sitesi’nin enkazından maddi ve manevi eşyalarından geriye kalanları bekliyor. . 9 yaşında çırak olarak başladığı sinemacılıktaki emeğinin ve hatıralarının enkaz altında kaldığını belirten Aydın, “Diyarbakır’da ailemle birlikte yerel sinemayı yaşatmak için özveri ve fedakarlık yaptım. , Büyük maliyetlere rağmen tarihi materyalleri çıkarma şansım olmadı. Sadece manevi değeri olan fotoğraflar ve birkaç arşiv çıkardım. Makineler ve aletler içeride kaldı. Her gittiğimde ‘Şimdi ne olacak’ diyorum. ‘? söz konusu.
Kahramanmaraş’ta depremlerin vurduğu Diyarbakır’da 1’i boş olmak üzere 7 bina yıkıldı. 1999 yılında Yenişehir semtinde şehrin ilk alışveriş merkezi olarak hizmete giren, 8 katı alışveriş merkezi ve 8 katı 128 daire olmak üzere 4 bloktan oluşan Galeria Kompleksi’nin bir bloğu ilkinde yıkıldı. depremlerin. 89 kişi hayatını kaybetti, 22 kişi yaralandı. Kalan 3 blok kontrollü bir şekilde yıkılırken, çökme meydana geldi. Yıkılan alanda enkaz kaldırma ve demir toplama çalışmaları devam ediyor. Kentte 414 kişi hayatını kaybetti, 912 kişi de yaralandı. Enkaz kaldırma çalışmalarının devam ettiği Galeria Sitesi’nde bulunan pahalı ve özel eşyalar da tutanak tutularak sahiplerine teslim ediliyor. Eşyalarını bekleyenler arasında 56 yıldır şehir sinemacısı olarak çalışan ve 3. kattaki sineması harabe halinde olan Abdulkadir Aydın da bulunuyor. 4 Mart’ta kontrollü olarak eşyaların kaldırılması sırasında sadece manevi değeri olan fotoğraflarını alabilen Aydın, kendisiyle ilgili diğer eşyaların ortaya çıkması umuduyla bariyerlerin arkasında bekliyor.
‘GELME NEDENİM BU ARAÇLARI SON KEZ GÖRMEK’
Kentin ilk şehir sinemacılarından Abdulkadir Aydın, “Ailemle birlikte Diyarbakır’da yerel sinemayı yaşatmak için fedakarlıklar, fedakarlıklar yaptım. içindeki değerler.Sadece fotoğrafları ve bir kaç arşivi çıkardım ki bu bir manevi bedel oldu.İçerde makineler ve aletler kaldı.Çöktükten sonra moloz altında kaldı.Buraya gelme sebeplerimden biri de aslında o aletleri görmek. son kez.Yapacak bir şey yok.Ne zaman gitsem ‘Şimdi ne olacak’ diyorum.Diyarbakır’da hep yerli sinema olsun istemişimdir.Buraya kadar getirmiştim.Şimdi düşünüyorum acaba ilgililer İnsanlar yerel sinemayı bağımsız mı yapıyor?Hep bunu düşünüyorum.Bu sefer bunu yapmaya çalışıyorum.Yine Diyarbakır’da bir yerel sinema yapmaya çalışıyorum ve ölene kadar da devam ettirmek istiyorum.Ama gördüğünüz gibi insanların değeri orada kaldı, arayan soran yok, çaresizce gelip izliyorum. Manevi olarak tatmin olduk mu? dedi.
